Son yazılar

22 Mayıs 2016 Pazar

Benden öte Benden Ziyade...

"Sabret gönül sabret, sakın isyan etme 
Bir gün elbet bitecek bu çile, isyan etme 
Dört kitaptan başlayalım istersen gel söze... 
Orda öyle bir isim var ki kuldan öte kuldan ziyade 
O'nu düşün O'na sığın O senden öte benden ziyade...."


Her zaman bir yerden başlamalıydım; bundan 6 yıl önce; ne anlatmamı istiyorsunuz ki diye sormuştum birine; sana dair anlatılacak ne varsa anlat demişti bana..Ben kaybolmadan önce yazmalıyım; sabırla; isyan etmeden...Allah Rahmet eylesin Barış abime.

Şimdi de öyle yapmalıyım; belki de her zaman yaptığım şey! Kişiliğim sebebiyle; çokça şaka yapabilen, şaka kaldırabilen, kolay alınmayan biriyim fakat yanmaz çizilmez teflon tava hiç değilim:) Yani her insan gibi kırılıyorum. Bunu gösterebilen biri miyim onu bile bilemiyorum; bu yaştayım hala çözemedim o kısmı. Acıdığında gülüyorum ki acıyan yaram da gülsün. Ağlamak yerine gülüyorum belki de.

Tava ben; çocukta hayat :)

Fazlaca sinirli olduğum için kırabiliyorum insanları; ama her zaman hatamın farkına varıp, düzeltmeye çalışıyorum. Özür dilemekten çekinmem yani ama hatalı olduğumu düşünürsem :)

Hatalarla olgunlaştığımızı düşünürüm hep. Bu yıl hatta ondan önceki yıl çok zorlandım. Duygusal anlamda çok yıprandım. Şöyle bir baktım da ben insandım di mi? Sayfalarım vardı ne gerek vardı dedim kendime; bırakamıyordum üstelik? Bırakmak istemedik tam anlamıyla. Bir annenin çocuğunu terk edememesi gibiydi. Düşünsenize sıfırdan kendimize eğleneceğimiz anlar zamanlar ayarlıyorduk.. Ve ben sadece bir şeye yönelirsem çok çabuk sıkılırım sadece kore yani 50 milyonluk bir ülke bana yetmezdi. Ki öncesinde ben Supernatural denilen kocaman bir efsaneyle uğraşıyordum. Kore'yi keşfedince yine evladımı terk edemedim...Peki bana bir kazancı var mıydı? nasıl ki bir evladın annesine ücret ödemesi imkansızsa bu da öyleydi. Fakat hayatım hiç öyle demiyordu. Her yeni rejimde; hayatıma darbeyi indiriyordu.Sorumluluk almış olmak zaten başlı başına bir mesele. Hep bir tık ötesini merak edip başlamıştım. Hataydı; dünün hataları bugünün dersini hiç oluşturmadı. Devrim yaptığımı düşünürken; aslında darbeyle savruldum.Dedim ya; ben sevsem, hayatım sevmiyordu. Duygusal anlamda en küçük şeylerden yıpranır olmuştum; en küçük şeylerde sinirler tavan oluyordu. Yaşlandım bee derken haklıydım aslında :) Ne seçersem seçeyim; yanımda duracak mıydı?



Bunları okuyan bir ya da iki kişi fark etmez size bir şey söylemeye geldim; hayatınızın iplerini evlatlarınıza değil; kendinize verin. "Siz siz olun, kendinize kalın " demek amacım. Biz bir kere verdik; geri alamıyoruz.Küllerimizden doğduğumuzu söylüyoruz ama bizimle kalan şey aynı. Küllerimizden doğduğumuzda eski halimize dönmüyoruz sonuçta.Ben yine ben; yine küt yine küt.

Pişmanlık mı bunları yazdıran; sanmıyorum. Pişmanlıkla yazmıyorum; şükrediyorum. Bunca buhrana rağmen etrafım beni anlayanlar ile doluydu. Her yeniden doğduğumu sandığım zamanlarda elimi tutan arkadaş, kardeşlerim vardı; Allah razı olsun.

Bazen yılanlara özeniyorum; belli bir süre sonra ölü deriyi üstlerinden çıkarıp atabiliyorlar. Keşke bende kızgınlıklardan;yalnızlıklarımdan, üzüntülerimden sıyrılabilseydim. Keşke ölü deriyi attın be bak diyenlere, duygusal yanılsamaya inanmasaydım. Keşke mi? Belki de budur pişmanlığım.



Sizleri kandırmasına izin vermeyin; bugün elleriyle alkışlayanlar, sahte gülümsemeleriyle sizlere günlük maaşını verenler; mezarlarınızın üzerinde dua eli olmayacaktır eminim.Yine sahte gözyaşları sel olup akıp gidecek;yine sahte yas bir saat bile sürmeyecektir. Yine eminim ki neden bahsettiğimi anlamayanlar olacak. Ama şuna da eminim birileri anlayacaktır. O birileriyle biz birbirimize yeteriz :)  O birileri benim hissettiklerimi hissediyordur eminim. Anlayanlar'dan da anlamayanlardan da Allah razı olsun ^^

Sevgi ile selam olsun herkese.. Deryalarla dolup taşmanız; hyunbinaşkı'yla neşelenmeniz dileğiyle ^^

Umarım, neyi seçersem seçeyim; pişman olmam. Ha oldum diyelim; pişmanlığımla yaşamayı da iyi bilirim ben. Kotarırım onu da. Seçimlerimle kabul etmeniz dileğiyle;Şimdi bir lahmacun olsa da yesek; en acılısından :) Ne alaka demeyin asdfg


8 yorum:

  1. Peki ben gibi arafta kalanlar ne oluyor :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ahahhaaha :) sabretcen anladığın kadarıylen :D şaka bir yana bunalımlarımı saçma meşguliyetlerimden yorulmamı yazdım yaw :D

      Sil
    2. :D En azından yüzde doksan olayı anlamışım :DD Bende bunalımdayım şu ara çözüm önerin varsa böyle ilkokul çocuğuna anlatır gibi yazarsan çok makbule geçer :) Yoksa yazdın mı sanırsam anlamadığım yüzde onluk kısım çözüm önerileri :D

      Sil
    3. ahaha estağ :D yazmadım ama biraz bahsettim :) çözüm uzaklaşmak; olabildiğince hemde :) alışkanlıkalrını değiştirmek

      Sil
  2. Ben çocuklarımdan vaz geçmek istemiyorum, evet belki gerçek hayatta bir haltıma yaramıyor, beni o yüksek yüksek puanları olan okullara göndermiyor ama mutlu ediyor. dizi/film izlerken 1 saat endişelerimi unutuyorum, fanı olduğum grup ödül alınca gururlanıyorum. Eğer onları çıkarırsam hayatımdan geriye neyim kalacak ki?

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Doğru; çoğumuzun bakış açısı bu yönde. Gel gör ki herkes yönetebiliyor mu bu durumu?

      Sil
  3. Yeni gördüm bu yazıyı ve şunu söylemek istedim umarım verdiğin kararlarından pişman olmamış ve olmuyorsundur.Pişmanlıklarla dolu bir hayatta yaşamak çok zor.Dersen ki ne yaşadın da hayatın zorluğundan bahsediyorsun bana yazmaya kalksam trajedi yüklü bir gerilim hikayesi çıkabilir ortaya.Niye yazıyorum bunu buraya onu da bilmiyorum ��

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Olmamaya çalışıyorum :) çok sağol :* yaz her yere öyle iyileşiyor insan ^^

      Sil

Nasılsın? Mutlu musun bari?