Son yazılar

20 Mayıs 2019 Pazartesi

Rüzgarda Savrulan Kurumuş Yaprak...


"Bazen ne yaptığımı bilmiyorum; sorguluyorum nedensiz..Neden buradayım? Niye böyle oldu? Olayın akışına kapılıyorum. Sabahları doğan güneş kadar parlak olmak istiyorum.Sabahın yelinde savrulan bir yaprak olabiliyorum sadece...

Bir nehre doğru sürükleniyorum; düşüncesizce övgüleriyle karşılaşıyorum..Neden rahatsız ediyor anlamıyorum. Teşekkürler diyemeyecek kadar doğru bulmuyorum.Sanki dalga geçiliyormuş hissine bürünüyorum; Adil savaşmıyor nehrin  yüz kızartıcı dalgaları.."




Ne ara yazdıysam; çok fena duygusala bağlamışım. :) Şimdi ne derdim diye düşündüm.

"Sorgulamamak gerekir bazen. Sadece anı değerlendirmek gerekir. Amaçsız da sevilir; amaçsız yaşanmayacağı için ^^ Daha çok günler göreceğiz; nehirler; okyanuslar...Bazen sıradaki diyebilmeli insan. Daha görülecek çok şey var.

Herkes gibi yarım bir hikayeyi yaşıyorum ben de; ne fazla ne azı sadece yetebildiğim kadar varım." şimdi böyle derim işte :P Kim bilir ne ara öyle bir şey yazdık...

Bizler hep sevilmek istiyoruz; ama ne kadar seviyoruz? Çevremizdeki olan biteni ne kadar haberdarız? Lisedeki  öğretmenim bir hikaye anlatmıştı.

"İnsan hep sevilmek için sever. Sevmeyi öğrenmek en büyük yetenektir. Sevginin karşılıksız olmadığına inanan bir Japon abimiz; 10 yıldır oturduğu evini dekore ettirecekmiş. evindeki bir duvarı yıktırmış. Japonların evlerinin duvarları genelde; iki duvardan oluşup; arasında geniş bir boşluk bulunurmuş. Yine öyle bir boşlukta canlı ama sıkışmış bir kertenkele görmüş. Şaşırmış çünkü; 10 yıldır orada nasıl canlı kalabilmiş ki o kertenkelecik.? Uzunca süre kertenkeleye dikkatli bakmış; tam o sıralarda bir başka kertenkelenin; sıkışmış olana yemek taşıdığını görmüş. O an anlamış; sevgi hiçbir karşılık beklemeden bulduğun ve aldığın şeydir."



Allah hepimize Kertenkele'nin taşıdığı sevgiyi nasip etsin.