Son yazılar

28 Şubat 2014 Cuma

Ben, Ben değilim ki..Ben olamadım daha...



Ben bile bilmiyorum ne hakkında yazdığımı..ama birşey var.Bir eksiklik,belki de tamlık.Hani bir şarkı vardı ya; Ben o duvarlara çarpa çarpa nasır tuttum diye..benimde etrafımda duvarlar var..Sesim çarptıkça yankılanıyor, yankılansa bile hissedersiniz titrekliğini. Sırf çarptığım duvarlar yüzünden nasır tutmayayım diye gülüyorum..belki de gülümsediğimi sanıyorum.Ama içten içe inanmışım nasır tutmadığına.Aslında nasır değilde kabuk bağlamış besbelli. Üzerine düşen bir parça ıslaklıkla nefes alıyorum ya da aldığımı sanıyorum.Her nefeste sorguluyorum; neden?..

Neden ben, ben olamıyorum..neden..Kendim olmak için çabalıyorum, ödün vermiyorum güya..elimi uzattıkça, tuttular sanıyorum.Diyorum ki; duvarlar yok; etten bedenler ve onları çevreleyen ruhlar var artık..Ama acı bir ama var; ben kendi ruhumu kaybetmişim.. ben ben değilmişim..Yine kabuklar ıslanıyor..bir içimi çekiyorum..dök içini yaz her şeyi..haykır bitsin bu telaş.Ama ben yine ben olamıyorum.Kalbim o kadar dolandı ki..sanki kangren.İğne batırsalar dahi acımıyor.İçi bitmiş, yanmış tükenmiş.Aşk acısı sananlar oluyor..Aşk acısı değil bu.. haykırıyorum ama duymuyorlar.Sevdiklerimin acısı bu. Ne kadar bağırırsam duvarlar o kadar yükseliyor, yara o kadar kabuk bağlıyor..ıslaklık zaten Allah ne verdiyse.Bazen nefes almak için o ıslaklığa ihtiyaç duyuyorum.Rahatlıyorum belki de.Gecenin bilmem kaçında yazıyorum bunları.. çünkü yazdıkça yok olacaklarına inanıyorum.

Böyle anlatınca; bir acı bilmez direniyor duygularıma; diyor ki; "Bir sürü şeye sahipsin, başkalarının sahip olamadığı şeylere.." Ey Acı bilmez; ben başkalarının şuan her an tattığı şeylerden yoksunum..yokluk nedir bilmeyen asıl sensin..bunu bile söylemiyorum..bağırıyorum, içimde kopan acı çığlıklar ama ne fayda.Yine bağırışla gelen o ıslaklık; nefes aldırıyor bana.O an anlıyorum; benimkisi kısır döngü. Ne anlaşılacağım; ne de anlayacağım.Yine sıkılıp; ıslaklıkla rahatlayacağım.. Yine de eyvallah hayatıma..

2 yorum:

  1. bu cür çıxılmaz hiss etdiyim anlar olur. düzü, niyə bilmirəm amma kimə nə olsa hamı sevgilisi var onun dərdidir filan sanır ya bu da məncə ironikdir. Sanki dünyada yalnız sevginin bu şəkli varmış kimi.. Hisslərin sözlərlə ifadə edə bilmədiyim anlar olur məndə də. sanki səsim yetdiyi qədər qışqırmaq istədyim anlar olur. :D tək dəli mən deyiləm rahatladım :D bir də belə yazıları paylaşanda olan cəsarət əladır. :D çünki bəzən qorxursan ki, səni başa düşməzlər. :) ^_^

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel dedin, sanki sadece sevginin bu şekli varmış gibi.. :) Aynen öyle, içinden çıkılmaz bir andı :) Teşekkürler yorumun için :)

      Sil

Nasılsın? Mutlu musun bari?